پروردگارا، معبودم!

از تو دور بودم، از تو غفلت کردم و کور بودم و اکنون سراپا آلودگی ام!

پروردگارا! معبودم! محبوبم!

اینک به درگاهت آمده ام،

مرا با زلال بخشایش و مهربانی ات بشوی و پاکیزه گردان

که امیدی جز تو ندارم!

پروردگارا!

تو خود گفتی که ناامیدی از درگاهت، گناه است

اکنون امیدوار و مشتاق بر درگاهت به انتظار نشسته ام!

تو را سپاس می گزارم که مرا بخشنده ای!

  خدايا...

تو را شکر ميکنم......

که از پوچي ها و ناپايداريها و خوشيها و قيد و بندها آزادم نمودي

و مرا در توفانهاي خطرناک حوادث رها کردي و در غوغاي حيات

در مبارزه ي با ظلم

 و کفر غرقم نمودي و مفهوم واقعي حيات را به من فهماندي.

فهميدم : سعادت حيات در خوشي و آرامش و آسايش نيست

بلکه در درد و رنج و مصيبت و مبارزه با کفر و ظلم

و بالاخره شهادت است.    

شهید چمران

               

 خدايا دست از سرمان بر ندار

" هر گاه دلم رفت تا محبت کسي را به دل بگيرد، تو او را خراب کردي،

خدايا، به هر که و به هرچه دل بستم، تو دلم را شکستي،

عشق هر کسي را که به دل گرفتم، تو قرار از من گرفتي،

هر کجا خواستم دل مضطرب و دردمندم را آرامش دهم، در سايه اميدي،

و به خاطر آرزويي، براي دلم امنيتي به وجود

آورم، تو يکباره همه را برهم زدي،

و در طوفان هاي وحشتزاي حوادث رهايم کردي، تا هيچ آرزويي در دل نپرورم

و هيچ خيري نداشته باشم و هيچ وقت

آرامش و امنيتي در دل خود احساس نکنم...

تو اين چنين کردي تا به غير از تو محبوبي نگيرم و به جز تو آرزويي نداشته باشم،

و جز تو به چيزي يا به کسي اميد

نبندم، و جز در سايه توکل به تو، آرامش و امنيت احساس نکنم...

خدايا ترا بر همه اين نعمتها شکر مي کنم." 

شهید چمران